สวัสดีสมาชิกทุกท่าน ผมขอระบายหน่อยครับว่าควรทำอย่างไรดีกับชีวิตเเบบนี้
.ตอนผมอายุ33ปีมีอาชีพขับรถบรรทุกมาตั้งเเต่เล็ก เป็นคนอีสาน ขับรถวิ่งระหว่างประเทศ พอดีมาเจอกับเเฟน ปัจุบันก็อยู่ด้วยกันครับ อยู่ด้วยกันมา8ปีเเล้วแฟนผมมีลูกติดสองคนผู้ชายคนหญิงคนผู้ชายอยู่กับพ่อเเละย่าเขาส่วนผู้หญิงอยู่กับเเม่เเละกับผม ผมก็เลี้ยงมาตั้งเเต่1ขวบ
เข้าเรื่องเลยครับ วันมาหาเเฟนที่บ้านครั้งเเรก คือ คำถามของทุกคนคือยศอะไร ผมบอกว่าไม่มีครับผมทำงานมาเเต่เล็ก เเม่ยายทักเเฟนผมมาเลยต่อหน้าผมผัวเก่าดีกว่านะ ต่อมาคือห้ามออกไปอยู่ข้างนอกกันให้อยู่ที่นี้ในบ้านรวมกัน พ่ตา เเม่ยาย พี่ชายเเฟนผม เมียพี่ชายเเฟน เเฟนผมกับลูก เเละผม ผมตกลง เเละเลิกอาชีพขับรถบรรทุก มาออกรถตู้วิ่งต่างชาติ พอผ่านมาสักพัก เริ่มมีการดูถูกผมเเทบทุกอย่าง เเม่ยายเป่าหูเเฟนผมทุกอย่าง ว่าทำงานกระจอก ไม่รวย ไม่มีความสามารถสู้ผัวเก่าไม่ได้เเฟนผมก็มาลงที่ผมตลอด ลืมบอกรถตู้ออกเป็นชื่อพี่ชายเเฟน ผมทำอะไรไม่ได้เลยผ่อนรถเดือนละ18000บาทจ่ายค่าไฟในบ้านเดือนละ5000อัฟ ค่าเทริมลูกเเฟนอีก3000อัฟต่อเดือน คือทุกอย่างผมคนเดียวหา แฟนผมทำได้มาก็ให้พ่อกับเเม่เขาหมด ใช้เงินผมคนเดียว ตั้งเเต่มาอยู่กับแฟน ผมไม่ค่อยได้ส่งเงินให้พ่อเเม่ตัวเองเลย เมื่อก่อนส่งตลอด พอสักพักวิ่งงานต่างจังหวัด เเฟนผมหาว่าผมนอกใจบ้างละ ทั้งๆที่วีดีโอคอลกันตลอด โทรสัพก็ต้องโทรทิ้งไว้ทั้งคืน ผมเหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ เฟสบุคเเฟนผมมีรหัส โทรสัพผมเเฟนจับดูได้ตลอด จบงานรีบกลับบ้าน เพื้อนฝูงไม่มี จบงานกลับบ้านนอนดูทีวีหลับเช้าก็ทำงานเงินถือวันละ200ถ้าไม่พอเเฟนจะโอนให้ค่ารถโอนเข้าบันชีร่วม ผู้หญิงอืนผมไม่เคยมองเลยเรื่องเจ้าชู้ยิ่งไม่มี ทนโดนด่าท่อตลอดจากเเฟน เเม่ยาย พ่อตา พี่เขย หนำซ้ำผมต้อยคอยไปรับส่งลูกชายเเฟนผมทุกวันหยุดให้มาบ้าน ซึ่งเเฟนผมก็คุยกับแม่เเฟนเก่าตลอด กับเเม่ผมเขาไม่คุย ผมทนมาตลอด สุดท้ายรถตู้ผ่อน7ปีหมดงวด เเต่ไม่ยอมโอนให้ผม เขาให้ขายเพราะชื่อพี่เขา ขายได้750000เขาไม่ให้เงินผมสักบาทเพราะเอาไปทำบ้านใหม่เขาบอกผมว่าอยู่ด้วยกันต้องช่วยกัน พอช่วงนี้มีโควิดทั้งบ้านตกงานหมดไม่ได้ทำงาน มีเเฟนผมขายของออนไลน์ ผมก็มาขับรถบรรทุกเหมือนเดิม ผมก็รับพาระค่าไฟ ค่ากินของใช้ในบ้านคือเเฟนผมรับ ที่เหลือตกงานอยู่บ้านเฉยๆ มาตอนนี้เขาหาเเต่เรื่องผมว่า จะให้ลูกสาวเขาไปหาผัวใหม่รวยๆ บีบผมให้เลิกกับเเฟนผม ซึ่งผมกับเเฟนไม่ยอมตอนเเรกเเฟนผมไม่รักผมนะเเต่ทุกวันนี้เขาไม่อยากไปจากผมไม่อยากให้ผมไปใหนเขาว่าผมพิสูตรว่าดูเเลเขาเเละครอบครัวเขาได้ พ่อตาเป็นโรคประสาทนิดๆคอยหาเเต่เรื่องผมส่วนเเม่ยาย จนไม่ลงคิดเเต่ให้ลูกสาวหาผัวใหม่ ส่วนความรู้สึกผม กับเเฟนเเละลูกสาวเขาผมเลี้ยงมาส่งเรียนมาจนโตมันเป็นความผูกพันครับ ผมทำงานเวลากลับบ้านต้องรีบขึ้นห้อง กินข้าวคนเดียวบนห้อง ซึ่งถ้าไม่ขึ้นมาก็จะโดนสายตาดูถูกตลอด จนต้องมาเเอบกินคนเดียว เเฟนผมก็บอกเขาทำอะไรไม่ได้นั้นพ่อกับเเม่เขา เเต่เวลาผมไปหาพ่อกับเเม่ผมไม่ยอมให้ผมข้าง ผมเหมือนไม่มีทางออกเลย อยากออกมาอยู่ข้างนอกกันกับเเฟน เเต่เเฟนไม่ยอมออกมาอยู่ด้วย ผมควรทำอย่างไรดี ผมทำงานตกเดือนละ45000เลี้ยงเขาทั้งบ้านจนตัวเองลำบาก หรือผมควรเลิกกับเเฟนเเล้วออกมาอยู่ตัวคนเดียวเเล้วเลี้ยงพ่อกับเเม่ผม ผมคิดไม่ออกจริงๆครับขอคำปรึกษาหน่อย
ไปต่อรึพอเเค่นี้กับชีวิตที่มีเเต่ทุกข์
.ตอนผมอายุ33ปีมีอาชีพขับรถบรรทุกมาตั้งเเต่เล็ก เป็นคนอีสาน ขับรถวิ่งระหว่างประเทศ พอดีมาเจอกับเเฟน ปัจุบันก็อยู่ด้วยกันครับ อยู่ด้วยกันมา8ปีเเล้วแฟนผมมีลูกติดสองคนผู้ชายคนหญิงคนผู้ชายอยู่กับพ่อเเละย่าเขาส่วนผู้หญิงอยู่กับเเม่เเละกับผม ผมก็เลี้ยงมาตั้งเเต่1ขวบ
เข้าเรื่องเลยครับ วันมาหาเเฟนที่บ้านครั้งเเรก คือ คำถามของทุกคนคือยศอะไร ผมบอกว่าไม่มีครับผมทำงานมาเเต่เล็ก เเม่ยายทักเเฟนผมมาเลยต่อหน้าผมผัวเก่าดีกว่านะ ต่อมาคือห้ามออกไปอยู่ข้างนอกกันให้อยู่ที่นี้ในบ้านรวมกัน พ่ตา เเม่ยาย พี่ชายเเฟนผม เมียพี่ชายเเฟน เเฟนผมกับลูก เเละผม ผมตกลง เเละเลิกอาชีพขับรถบรรทุก มาออกรถตู้วิ่งต่างชาติ พอผ่านมาสักพัก เริ่มมีการดูถูกผมเเทบทุกอย่าง เเม่ยายเป่าหูเเฟนผมทุกอย่าง ว่าทำงานกระจอก ไม่รวย ไม่มีความสามารถสู้ผัวเก่าไม่ได้เเฟนผมก็มาลงที่ผมตลอด ลืมบอกรถตู้ออกเป็นชื่อพี่ชายเเฟน ผมทำอะไรไม่ได้เลยผ่อนรถเดือนละ18000บาทจ่ายค่าไฟในบ้านเดือนละ5000อัฟ ค่าเทริมลูกเเฟนอีก3000อัฟต่อเดือน คือทุกอย่างผมคนเดียวหา แฟนผมทำได้มาก็ให้พ่อกับเเม่เขาหมด ใช้เงินผมคนเดียว ตั้งเเต่มาอยู่กับแฟน ผมไม่ค่อยได้ส่งเงินให้พ่อเเม่ตัวเองเลย เมื่อก่อนส่งตลอด พอสักพักวิ่งงานต่างจังหวัด เเฟนผมหาว่าผมนอกใจบ้างละ ทั้งๆที่วีดีโอคอลกันตลอด โทรสัพก็ต้องโทรทิ้งไว้ทั้งคืน ผมเหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ เฟสบุคเเฟนผมมีรหัส โทรสัพผมเเฟนจับดูได้ตลอด จบงานรีบกลับบ้าน เพื้อนฝูงไม่มี จบงานกลับบ้านนอนดูทีวีหลับเช้าก็ทำงานเงินถือวันละ200ถ้าไม่พอเเฟนจะโอนให้ค่ารถโอนเข้าบันชีร่วม ผู้หญิงอืนผมไม่เคยมองเลยเรื่องเจ้าชู้ยิ่งไม่มี ทนโดนด่าท่อตลอดจากเเฟน เเม่ยาย พ่อตา พี่เขย หนำซ้ำผมต้อยคอยไปรับส่งลูกชายเเฟนผมทุกวันหยุดให้มาบ้าน ซึ่งเเฟนผมก็คุยกับแม่เเฟนเก่าตลอด กับเเม่ผมเขาไม่คุย ผมทนมาตลอด สุดท้ายรถตู้ผ่อน7ปีหมดงวด เเต่ไม่ยอมโอนให้ผม เขาให้ขายเพราะชื่อพี่เขา ขายได้750000เขาไม่ให้เงินผมสักบาทเพราะเอาไปทำบ้านใหม่เขาบอกผมว่าอยู่ด้วยกันต้องช่วยกัน พอช่วงนี้มีโควิดทั้งบ้านตกงานหมดไม่ได้ทำงาน มีเเฟนผมขายของออนไลน์ ผมก็มาขับรถบรรทุกเหมือนเดิม ผมก็รับพาระค่าไฟ ค่ากินของใช้ในบ้านคือเเฟนผมรับ ที่เหลือตกงานอยู่บ้านเฉยๆ มาตอนนี้เขาหาเเต่เรื่องผมว่า จะให้ลูกสาวเขาไปหาผัวใหม่รวยๆ บีบผมให้เลิกกับเเฟนผม ซึ่งผมกับเเฟนไม่ยอมตอนเเรกเเฟนผมไม่รักผมนะเเต่ทุกวันนี้เขาไม่อยากไปจากผมไม่อยากให้ผมไปใหนเขาว่าผมพิสูตรว่าดูเเลเขาเเละครอบครัวเขาได้ พ่อตาเป็นโรคประสาทนิดๆคอยหาเเต่เรื่องผมส่วนเเม่ยาย จนไม่ลงคิดเเต่ให้ลูกสาวหาผัวใหม่ ส่วนความรู้สึกผม กับเเฟนเเละลูกสาวเขาผมเลี้ยงมาส่งเรียนมาจนโตมันเป็นความผูกพันครับ ผมทำงานเวลากลับบ้านต้องรีบขึ้นห้อง กินข้าวคนเดียวบนห้อง ซึ่งถ้าไม่ขึ้นมาก็จะโดนสายตาดูถูกตลอด จนต้องมาเเอบกินคนเดียว เเฟนผมก็บอกเขาทำอะไรไม่ได้นั้นพ่อกับเเม่เขา เเต่เวลาผมไปหาพ่อกับเเม่ผมไม่ยอมให้ผมข้าง ผมเหมือนไม่มีทางออกเลย อยากออกมาอยู่ข้างนอกกันกับเเฟน เเต่เเฟนไม่ยอมออกมาอยู่ด้วย ผมควรทำอย่างไรดี ผมทำงานตกเดือนละ45000เลี้ยงเขาทั้งบ้านจนตัวเองลำบาก หรือผมควรเลิกกับเเฟนเเล้วออกมาอยู่ตัวคนเดียวเเล้วเลี้ยงพ่อกับเเม่ผม ผมคิดไม่ออกจริงๆครับขอคำปรึกษาหน่อย